To be continued...

Livet i nummer 11 er over, og det nye i Øyjordsveien kan no følgast på: http://casperemil.blogg.no :)

Barnehagegut

Onsdag 7.januar byrja Casper med tilvenning i Øyjorden barnehage, avdeling Parsellhagen. Det er ein kjempestor, ny barnehage som åpna i november 08. Desverre ligg den såpass langt vekke at vi bruker 1 time kvar veg alt i alt med spasering og buss, så det vert tidleg opp. Første dagen var imidlertid pappa med, og kunne køyre oss med bil. Iført nytt ullundertøy frå bestemor i Sogn, nye strikkeklede frå morfar og Gunnvor og ny skinnjakke frå mamma var han rund som ein ball og spent på kva som var i gjerde.

Det første vi såg då vi kom inn døra, var Casper sin eigne knagg! Ingen tvil om at dette er plassen til den kulaste Casanovaen på Parsellhagen.

På avdelinga er det rundt 10 andre born, og fire vaksne. Den yngste er ei jente på 7 mnd, og dei eldste er to år. Casper var litt flau heilt med det same, men var ikkje redd eller lei seg. Han brukte det meste av tida til å sitte å observere og å ta inn alt det nye. Etterkvart kraup han også rundt og undersøkte alle dei spennande leikane. Og sjølvsagt, alt med hjul. Dei hadde masse fine tog! Kvar gong han såg ein ny fin leike måtte han snu seg til mamma eller pappa for å sjå om dei tykte at den var like fantastisk. Mange av dei andre ungane ville leike med akkurat det toget Casper leika med til ei kvar tid, men det syns han var heilt greit, og smilte til dei som snakka til han, uansett om dei så "Hei" eller "MIN!!!".

Dag 2 fikk mamma beskjed om å gå seg ein tur ein times tid, og det gjorde ingenting å seie hadet. Men då ho kom tilbake, kunne ho sjå ei stor, fornærma leppe som hang langt ned på magen. Og då fjeset kjende att forædaren som kom inn døra, turte han å sleppe laus gråten skikkelig. At du kunne, mamma!! Personalet sa at han hadde vore litt lei seg, men at han lot seg trøste fint, men det hjalp ikkje stort når mamma sjølv høyrde dei sei akkurat det same til foreldra til ein gut som var heilt hysterisk når mora var vekke...

Mamma gruar seg litt til dei første dagane eller vekene når ho skal være lengre vekke, og må ta farvel med eit tårevått fjes som skjønar at han skal være aleine, men samstundes er Casper ein blid, trygg og tillitsfull gut, så vi er heilt sikre på at det kjem til å gå kjempefint innen kort tid.

Caspers første jul

Pakkeåpning i pysjen. Måtte åpne både dagen før julafta og dagen etter for å bli ferdig!

Eit alvordsord til "kusine" Bertine over dei fine klossane han fikk av ho og Elias til jul:

Nyttårsafta var stille og roleg. Både mamma og Casper var litt tufs, så begge unna seg litt varm mormorsaft før leggetid - for minstemann var dette første gong, og eit høytidsunntak!Tv-kos med "fetter" Elias og Onkel Niclas:

Badenymfen

No er badet nesten ferdig! Det einaste som manglar, er dusjdøra... Så lilleskatt fekk utfalde seg fritt utover badegolvet i går, og det var KJEMPESTAS! Mamma fekk tatt masse herlege bileter, og tykkjer at nokre av dei egnar seg som reine kunstfoto. Sånn ein vakker prins! Synd at eg ikkje er like flink til å presentere bileta på nett som tante Irene, men motivet er no trass alt det viktigste ;)

Casper Clatremus

No er det jammen lenge sidan eg har vist fram klumpen! Det har hopa seg opp litt med skulearbeid for tida, og no har vi "flytta" opp ein etasje til svigers si leilighet medan badet vårt vert pussa opp. Dvs at nokon form for lesing mellom sju og tre er utelukka. Skal legge ut bileter når eg får tid av korleis det ser ut der nede (dei har b.a. knust yndlingskattekoppen min som eg fekk av tante Sissel, snufs!), men for denne gong vert det berre ei oppdatering på klatremusa. Biletet øverst til venstre er frå då pappa (som vanlegvis er ein veldig flink husfar!) vaska ullgensaren til mamma på noko som i allefall ikkje var ullprogram, så den fikk Casper bruke. Øverst til høgre er eit paparazzibilete av dei fire nyaste tennene, som han slett ikkje viser fram utan vidare. Fine er dei i alle fall, og no har han seks i alt - fire oppe og to nede.

Sjølv om Casper på 8-månader kontrollen hadde havna i øverste sjiktet for normal vekt igjen (10,7 kg fordelt på 73 cm), så har han omsider skjønt at magen skal opp frå bakken. Den lille åma vår er nesten vekke, og mamma har fått ein smilande liten hundekvalp rundt på golvet i staden. Han klatrar dessutan på alt han kjem over, og her om dagen reiste han seg på strake bein opp etter oppvaskmaskina.

Han står også lenge aleine hvis vi set han ved bordet, eller ved stolen der Ma Cherie pleier å sove. Det er det morsomste i verden å ta på øyret hennar slik at ho byrjar å vifte med det.

Pratinga har Casper alltid vore svær med, men no byrjar han å forme litt ordentlege ord. "Hei" har han sagt bevisst ei god stund, og i det siste har han begynt å styrte etter oss, dra oss i beina og seie "Mabbaba" når det er noko han gjerne vil. Eg tolkar det som mamma/pappa. Men kvifor han seier "hessst" (og lespar på s'en) kvar gong han finn ein leike på golvet, det har eg foreløpig ingen forklaring på...

Sjukdom

Dei siste vekene i nummer 11 har vore ganske strie. Først fikk Casper høg feber, og var så slapp og trist over fleire dagar at vi ville høyre med legen kva det kunne være. Der satt han tillitsfullt på fanget mitt og såg på den hyggelege dama, som plutseleg stakk han hardt i fingeren. Og jaga mamma denne fienden vekk? Neida, mamma holdt Casper fast, så ho fekk klemme ut blod. Skjønar godt at han hadde vanskeleg for å tilgje oss begge, og at det var pappa som måtte trøste...

Vi fekk vete at han mest sannsynleg hadde tredagarsfeber, den fjerde barnesjukdommen. (Heilt ufarleg og kortvarig, heldigvis) Og ganske riktig, dagen etter kom prikkane over heile guten, som er avslutninga på sjukdommen. Dagen etterpå vart imidlertid Casper skikkelig forkjøla. Tett i nasa, hosta, og det var ikkje på tale å sove om natta no heller. Og pappa var forkjøla og måtte jobbe, og mamma vart kvalm og fekk feber, og hadde to oppgåver å skrive på skulen. (Dette bildet må ein kanskje trykke på for å få det større, skal ein sjå prikkane)

Men no er endeleg alle i familien friske og blide igjen - bank-i-bordet!! Casper er så blid og skjønn som dagen er lang. Vi må berre susse på han heile tida, og vi får faktisk kos tilbake. Han knuga armane rundt halsen vår, og seier aaaah! (Trur eg må være tilgjeven for blodprøva då?) Ellers så crawlar han seg framover i ein slik fart at Oen kan gå og legge seg, og får målretta fatt i det han vil ha, sjølv om magen framleis er nedi bakken. Det han helst vil ha tak i, er alle formar for ledningar - om det står ei tung lampe fast i andre enden, rett over hovudet på han, det får være opp til mamma å ta seg av i tide.

På forrige barselgruppe var det to ungar som satt, stø som fjell, på teppet og leika. (Casper følte seg ikkje underlegen av den grunn, han låg på magen og brølte til dei, så samtlege byrja å grine og måtte opp til foreldrene - kjempekjekt...) Men då vi kom heim, tenkte eg at vi måtte øve litt på å sitte vi og. Og det tok ikkje mange dagane før han skjønte det. Sjå berre kor stolt han er!

Sommarferie!

Denne gongen må vi starte med eit kjærestebilde av mamma og pappa, sidan mamma er så glad for at pappa har hatt masse fri =D

I sommar har vi farta mykje, til Førde, til Grimstad, og til København. Kjempekjekt for både mamma, pappa og Casper å få være saman med familien på Sørlandet ei stund også. Oldemora der var så snill og lot oss bu der heile gjengen, med natteskrik og rot og alt som høyrer med. (Det gjeld for så vidt folket i Førde også!) Og jammen lærte ikkje Casper seg å sove skikkelig i Grimstad. Etter knapt ingen søvn dei siste vekene, sov han siste natta der 20.00-06.30, og det har han fortsatt med. Kun dei som framleis har småbarnstida friskt i minne vil truly kunne forstå for eit vidunder noko slikt er..! =)

Å ta fly for første gong gjekk betre enn vi frykta, så lenge vi hadde dobbel dose med melk på flaske klar - landing og take-off var faktisk ganske spennande! (Ikkje for mamma då, og spesielt ikkje når pappa satt ved sidan av og minte på kor stort maskineri som var i gang og kor utruleg det var å få alt til å fungere...)

I København var det heitt-heitt-heitt, og neste bilete beviser ein gong for alle at sjølv om mor oppheld seg fire dagar i strekk utandørs i 140 varmegrader, så har ho framleis samme hudfarge som sin seks månader gamle sønn. (Gratulerer med overstått halvtårsdag til Casper forresten, som feira dagen med å få tann nummer to nede!)

Til slutt måtte eg ta med to ting som eg sjølv (og kanskje berre eg) tykkjer er fantastisk morosamt. Det første er eit bilete frå Tivoli - eg tykte det var ein strålande plakat gutane mine hadde valgt å sette seg under... ;) Det andre er den einaste turistattraksjonen vi reiste for å sjå på: H.C Andersens "Den lille Havfruen og Den Indiske Mannen".